کتاب انوار هدایت | آیت الله شیخ حسنعلی نجابت

در قسمتی از کتاب انوار هدایت می‌خوانیم:

اگر طالبین معرفت و توحید و محبّت استقامت ورزیدند، آب حقیقتِ علم و شوق و ذوق و عشق را به آن‌ها می‌چشانیم، ولی اگر استقامت نورزیدند این طور نیست.
رکن توحید پابرجا بودن است. یعنی هوای غیر محبوب را باید کنار گذاشت، می‌بایست شب و روز به یاد خدا بود، درس و کار را به یاد خدا بود و آن را برای خود شرافت دانست. در این صورت استقامت در جان و روح و نفس و حتی بدن ظاهر می‌شود و این به محبّت و علاقه و یاد این چهارده بزرگوار است.

در قسمتی دیگر از کتاب انوار هدایت می‌خوانیم:

خداوند اجلّ عالی از باب تفضّل و آسایش خلق، آن‌ها را به سوی خود دعوت می‌کند. خداوند داعی الی اللّه است، انبیا و ائمهٔ اطهار علیهم‌السلام نیز داعی الی اللّه هستند. علاوه، آن‌ها ارکان برای توحید خداوند علیّ اعلی هم هستند. توحید در شخص یعنی این‌که: آن‌چه آلهه و مؤثر که هست، همه را از خدا بداند؛ یعنی شخصِ عاقل، آثار و فاعلیّتِ تمام امور را به خدا مستند بداند. البته این معنا به سهولت میسّر نمی‌شود.

ای پروردگاری که غیر از تو معبودی در دنیا و آخرت نیست و کسی که عبادت کرد، عبادتِ تو را کرده است. ای پروردگاری که اهل بزرگواری هستی، ای پروردگاری که از همه جهت غنا داری، از همه جهت بی‌نیازی داری، از هر جهت آقایی داری، آیا این آقایی تو، این بی‌نیازی تو از خرید و فروش است؟ نه! تو خودت بی‌نیازی، بالذّات بی‌نیازی…