کتاب کلمۀ طیّبه | آیت الله شیخ حسنعلی نجابت شیرازی

در قسمتی از کتاب کلمۀ طیّبه (رحمتِ واسعه) می‌خوانیم:

«یا ذَا الرَّحمَةِ الْواسِعَة» یکی از القاب وجود منبسط است. حضرت سیّدالشهدا سلام‌الله‌علیه وجود منبسطی است که همه را گرفته، اعم از مسلمان و غیر مسلمان، شیعه و غیر شیعه. رحمت واسعهٔ حضرت احدیّت به قطع و یقین حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام هستند؛ سفینة النّجاة هستند؛ مصباح الهُدیٰ هستند.
تعبیر دیگر وجود منبسط یعنی نوری که نه فقط بر بنی آدم می‌تابد بلکه به همه می‌تابد و مقوّم همه است و أولیٰ به تصرّف همه است. نه اولیٰ به تصرّف آدمیزاد است یا در دوستان و شیعیان است، بر جمیع کائنات أولیٰ به تصرّف است.

در قسمتی دیگر از کتاب کلمۀ طیّبه (رحمتِ واسعه) می‌خوانیم:
هرکه زیارت حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام رفت، به اندازهٔ هر قدمی یک ثواب به او می‌دهند؛ به اندازهٔ هر قدمی یک میلیارد پول به او می‌دهند چون پیاده رفتن عملی است مشقّت‌دار در راه امام حسین علیه‌السلام، در راه آقا امیرالمومنین علیه‌السلام. آنچه مسلّم روایت فرموده نسبت به قبر مطهّر آقا امیرالمومنین و آقا اباعبداللّه الحسین علیهماالسلام است.
حقّ شفاعت ندارند مخلوقات عادی مادامی که گریه برای امام حسین نکرده‌اند، اگر برای امام حسین علیه‌السلام گریه کرده مأذون است برای شفاعت.

مزن تیشه بر ریشهٔ خویشتن
مکن کجروی و مشو راهزن
چه آگاهی از گریهٔ بر حسین
ز ثار‌اللّه و حضرت ذوالمنن
هرآن کس که گریان شود بر حسین
گناهش فرو ریزد از جان و تن
گلی روید از گریهٔ بر حسین
که وی را نباشد خزان و فتن
خِرد خام شد در ثواب بکاء
ولی پخته شد قلب و روح و بدن
به یک قطره ایثار کردن ز چشم
نماند به جا فسق و ذنب و محن