کتاب مجذوب ربّ | نگاهی به زندگانی و آثار شهید دستغیب

شهید آیت‌الله سید عبدالحسین دستغیب در شب عاشورای سال ۱۲۹۲ هـ.ش برابر با ۱۳۳۲ هـ.ق در شهر شیراز در یک خانواده روحانی دیده به جهان گشود، عطش عشق آن‌چنان در او شعله‌ور بود که خداوند سه ولیّ کامل الهی بر سر راه او قرار داد، حضرت آیت‌الله حاج سید علی قاضی طباطبایی، حضرت آیت‌الله حاج شیخ محمد جواد انصاری همدانی و رفیق دیرینه‌اش یعنی حضرت آیت‌الله حاج شیخ حسنعلی نجابت شیرازی و ایشان نهایت استفاده را از ایشان برد.

در قسمتی از کتاب مجذوب ربّ می‌خوانیم:

حضرت آیت‌الله حاج سید عبدالحسین دستغیب یکی از مفاخر عالَم اسلام و مجتهد مسلّم در جمیع علوم اسلامی بود، ایشان مجتهد بودند.
غایه‌الأمر امتیاز ایشان در خداشناسی و علم به وحدانیّتِ خداوند علیّ‌اعلیٰ بیش از دیگران بود؛ یعنی ایشان در جمیع مدّت عمر خودشان تمام همّ و مقصد و مقصودشان این بود که وحدانیّتِ خداوند علیّ‌اعلیٰ را به مردم بفهمانند و تبعیت از خاتم‌الانبیا را به مردم تعلیم دهند. و اساس امتیاز ایشان در خداشناسی از ناحیهٔ یقین به وحدانیّت خداوند برای ایشان پیدا شده بود. این یقین را به‌مرتبهٔ عملی و در خارج عمل می‌نمودند.
نفع عامی که از ایشان برده شد به‌واسطهٔ خداپرستی ایشان بود که یقین داشتند خداوند علیّ‌اعلیٰ دائماّ با جمیع موجودات حاضر و ناظر و فرقی برای ایشان نداشت حضور خداوند، با مردم بنشینند یا با مردم ننشینند.

شهید آیت‌الله سید عبدالحسین دستغیب به درجات والایی از معنویات دست یافته بود که در سیر وحدانیّتِ ربّ‌العالمین، کمتر کسی به این مراحل می‌رسد و پی به این عوالم می‌برد. در واقع در اثر عبودیت «عالِم ربّانی» شده بود.
تأثیر کلام ایشان در سخنرانی‌ها و… طوری بود که نفوس افراد را به سمت خدا می‌کشاند. در اثر برخورد با شهید دستغیب، مسیر زندگی بسیاری از افراد عوض می‌شد به گونه‌ای که تا آخر عمر طالب خدا می‌شدند…