- در قسمتی از کتاب طلب میخوانیم:
مسأله طلب و خواستن امری است که از طرف ربّ الارباب میباشد. خداوند میخواهد که خلقش آنچه نمیداند طلب کند. در فطرت اوّلیه هر بشری خداوند این قوّه را قرار داده است که دائم سؤال میکند، چون عالم میشود به دنبال آن علم، عمل صورت میگیرد.
در این راه یعنی تقرّب به خدا در مرتبهٔ اوّل باید طلب عفو کنیم از گناهانمان چون با این همه خیال و گناه و نادانی تقرّبی حاصل نمیشود، باید از خدا خواست تا ازاله شود اوصاف پست. دائم شخص باید از خدا بخواهد که او کمکش کند، او خارج کند و بیرون آورد از جهل و اوهام و در رأس گناه یعنی دوری از خدا.
تمام افعال شخص طالب باید الهی شود. نمیشود گفت فلان شخص تهذیب نفس کرده خود را، این یک لفظ بیش نیست؛ باید شخص در رفع موانع و کنترل نفس خود کوشا باشد یعنی عمل به قرآن و سنّت رسولالله صلی الله علیه و آله نماید. مجاهده و مخالفت با نفس مقدمهٔ راه است. اگر جدا شود از انسان مخالفت با نفس، هرگز این شخص نمیتواند قدم از قدم بردارد.
به هر جهت مسألهٔ چیزفهمی بدون تزکیه و تهذیب نفس امکان ندارد. باید شخص خودش ازالهٔ اوصاف پست کند. باید همهٔ عمرش را جهت عمل به قرآن و روایات بگذراند. با این حساب چطور میتوانیم بگوییم فلان شخص فلانی را به مقصد رساند یا او را سیراب کرد؟ لذا اهل معرفت میفرمایند ما فقط راهنمایی میکنیم، هشدار میدهیم، این شخصِ طالب است که باید بر صراط مستقیم باشد.
در فهرست کتاب طلب میبینیم:
- مواردی از طلب در قرآن و روایات
- نقش طلب در رسیدن به معرفت
- پروردگار عالم است که هدایت میکند
- صحّت طلب، طلبکار باید در طلبش راست بگوید و استقامت در طلب داشته باشد
- پروردگار عالم خودش معرِّف و دلّال و دعوتکننده به خودش میباشد
- کیفیت راهیابی برخی از ارادتمندان و شاگردان به محضر آیتالله نجابت و نقش طلب
- آثار استقامت در طلب و مجاهده با نفس
- طلب در نگاه اهل معرفت
- نقش استعداد و احوالات سالک در طریق الی الله
- زیارت امین الله و نقش طلب
- نقش دعا در رسیدن به مطلوب
- مجاهده با نفس
- بیانات مرحوم آیتالله نجابت در شرح و تفسیر فصل چهاردهم دعای جوشن کبیر و اینکه خود خدا متکفّل هدایت سالک است
و…
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.